Milli Eğitim Bakanı sayın Nimet  ÇUBUKÇU,  bakanlığa gelir gelmez aldığı bir kararla, “zorunlu eğitimi,” -başına bir yıl daha ekleyerek -dokuz yıla çıkardı. Yani anasınıfını - şimdilik 32 ilde- zorunlu eğitime dahil etti. Böylece, çocuklarımız beş yaşında “okul gibi bir kurumla” tanışmış olacaklar. Müthiş bir gelişme. Bu karar, şüphesiz  ülkemizin tüm çocuklarını etkileyecek. Ama, en çok alt ve orta gelir gruplarının çocuklarını etkileyecek. Neden?

Ülkemizde, üst gelir gruplarının çocukları okul öncesi eğitimden yararlanıyorlardı. Bu gruptaki ailelerin çocukları, -okula gitmeseler bile- aile ortamında yetişiyordu. Çünkü; bu gruptaki ailelerin eğitim, kültür ve ekonomik  seviyeleri, çocuklarını yetiştirmelerine yetiyor. Ama; alt ve orta tabakayı oluşturan aileler, çocuklarına gelişmeleri anlamında bir şey  veremiyorlar. Çünkü, sosyal, kültürel ve ekonomik durumları yeterli değil. Bu katmanları oluşturan aileler; okumuyorlar, okuyamıyorlar, gezip göremiyorlar, tatil nedir bilmiyorlar. En önemlisi, yüz-yüz elli sözcükle konuşuyorlar. Doğal olarak, çocuklarının da, sözcük hazneleri dar oluyor. İşte bu nedenlerle, okul öncesi eğitim en çok alt ve orta gelir gruplarındaki ailelerin çocuklarına gerekli diyorum. 

Bakan, sayın Nimet ÇUBUKÇU’NUN    aldığı bu kararın, başka bir önemi daha var bence.  Aileler, şunun farkına varacaklar. “Eğitim-öğretim, o kadar önemli ki; ne kadar erken başlarsak ve ne kadar uzun tutarsak, çocuklarımız o kadar gelişir.  Ve günümüzde, insanların gelirleri almış oldukları eğitimle paralellik gösterecek.” Sınıf atlamanın tek yolunun okumaktan geçtiğine, adları gibi inanacaklar. Bu  nedenlerle, aileler çocuklarının  “okuması” için ellerinden gelen azami gayreti gösterecekler. 

Yasal olarak, zorunlu eğitim dokuz yıl. Ama, fiili olarak on üç yıl oldu. Bundan sonra aileler, ilköğretimi bitiren çocuklarının ellerinden tutarak, bir liseye kaydını yaptıracak. Hem de, kaydını yaptırabileceği en iyi liseye. Doktor, mühendis, avukat, öğretmen  ve benzeri bir mesleğin sahibi olsun diye… Bir başka deyişle, “Fiili durum, hukuki durumun önüne geçti.”

Pekiii, bu güne kadar yoksul halkın çocuklarının okuması için böyle kararlar alındı mı? Tabi  ki, alındı. Bakan Hasan Ali YÜCEL ve  zamanın ilköğretim genel müdürü İsmail Hakkı TONGUǒUN çok zorlu geçen  çabalarının sonucunda, “KÖY ENSTİTÜLERİ” kararı… Yoksul halkın çocuğu okuyor, aydınlanıyor ve aydınlatmak üzere geldiği yere dönüyordu.. Ama, egemenler, hemen engellediler. Meyveye duran fidanları  kökünden kestiler. Tek düşündükleri; kendi çocuklarının okuması ve önemli görevlere gelmesiydi.Aliler’in, Fatmalar’ın, Ayşeler’in çoban olması onları hiç ilgilendirmiyordu. Salt bu nedenle, sekiz yıllık zorunlu eğitimi yllarca, bilinçli olarak engellediler. Çeyrek asırlık bir gecikmeden sonra, 1997 yılında ECEVİT hükümeti sekiz yıllık zorunlu eğitim yasasını çıkardı. Tümünü saygı ile anıyorum.

Bugün de, böyle bir kararı Milli Eğitim Bakanı  sayın Nimet ÇUBUKÇU aldı. Bakan ÇUBUKÇU,  böyle bir kararı, bana göre şu düşüncelerle aldı:

“Her bir çocuğumuzu, mümkün olduğu kadar  okul gibi bir kurumda tutacağız; eğitim- öğretim vereceğiz; ve meslek sahibi yapacağız. Bu sürecin sonunda; nitelikli insan gücümüzü arttıracağız;  işi ve aşı olan bireyler yetiştireceğiz.  Evlilik yaşı yükselecek, çocuk sayısı düşecek.  Anne ve baba olduklarında, çocuklarını daha bilinçli yetiştirecekler. Demokrasiye daha etkin katılacaklar; sağlıklarını daha iyi koruyacaklar. Üretime katılıp, milli ekonomiye katkı verecekler.   Ülke yönetiminde söz sahibi olacaklar. Ülkelerini sevecekler. Rejime muhalif olan eylemlere girmeyecekler. Demokrasinin;  karşılıklı anlayış, hoş görü ve karşısındakine tahammül etme rejimi olduğunu öğrenecekler.”

“Mevcut eğitim ve sınav sistemi nedeniyle, alt gelir grubunun zeki, yetenekli ve yaratıcı çocuklarını, sistemin dışında tutuyoruz. Bundan böyle, -kısmen de olsa- bu çocukları sisteme  dahil etmiş olacağız. Böylelikle, ülkemizin bilim ordusunun sayısını arttırmış olacağız. Ülkemizde yeni buluşlar yapılacak, uluslararası  patent sayımız artacak. Ülkemiz daha da, zenginleşecek; kişi başına düşen ulusal gelir daha da artacak.”

“Ayşeler de, Fatmalar da, Aliler de;  hakim, savcı, doktor, mühendis, milletvekili, bakan, başbakan hatta, cumhurbaşkanı olabilecekler.”

İşte, bu nedenlerle  tebrik ediyorum, sayın  Nimet  ÇUBUKÇU’YU. Halkı için çalışıyor. Varlıklı olmak için değil, var olmak için çalışıyor.

Ancak; yeri gelmişken bir uyarıda bulunmak istiyorum. “Çocuğun gelişimine uygun olmayan, hatalı bir okul öncesi eğitim vermektense, hiç vermemek daha iyidir.” Çocuklar doğuştan çok yaratıcıdırlar. Bizim onlara vereceğimiz okulöncesi eğitim, öncelikle yaratıcılıklarının önündeki engelleri kaldırmak olmalıdır. Yaratıcılıklarını daha da, geliştirmeleri için uygun ortamlar yaratmak olmalıdır. Unutmayalım;  çocukların hayal dünyaları çok geniş, olasılıklar bahçesi çok zengindir. Onlar,  gelişmeye açık, nadide, özgün filizlerdir. Çok hassastırlar. Yapacağımız yanlış bir uygulama,  giderilmesi mümkün olmayan  zararlar verir. O  nedenle;okulöncesi eğitimi “uzman ellerle”  vermeliyiz. Aksi halde, “Kaş yapalım derken, göz çıkarırız”.

 Ben her şeye karşın iyimserim. Şu anda  ülkemizde, on altı milyon çocuğumuzu, gencimizi “okul gibi bir kurumda” tutuyoruz. Bu sayı her geçen gün artıyor. Bir ülkenin kalkınması, nitelikli insan sayısıyla doğru orantılıdır. 

Milli Eğitim Bakanımız sayın Nimet ÇUBUKÇU  da  bu sayının artmasına katkıda bulunuyor. Tebrikler sayın ÇUBUKÇU, tebrikler…