Yaşama tek koluyla tutundu

Aydın’ın Nazilli ilçesinde yaşayan 24 yaşındaki tek çocuk annesi engelli Aylin Kıvrak, tek eli olmamasına rağmen sepet örerek geçim kaynağını sağlıyor. Sepet örmenin yanında boş zamanlarında da çaycı tanıdığına yardım eden engelli Kıvrak, “Asla hayata küsmedim. Bileğimin gücüyle, alın terim ile para kazanıyorum” dedi.
Nazilli’de 14 yaşındayken geçirdiği iş kazası sonrası tek elini kaybeden engelli Aylin Kıvrak, çalışma azmiyle tüm engellilere ve kadınlara örnek oluyor. Sepet örerek geçim kaynağını sağlayan engelli Kıvrak, boş zamanlarında da çaycı tanıdığına yardım ediyor. Eşinden ayrı olduğu için tek başına hayat mücadelesi veren engelli Kıvrak, 6 yaşındaki oğlu Hulisi Mert Aydınoğlu ile yaşama tutunmaya çalışıyor. Asla hayata küsmediğini söyleyen Kıvrak, her zorluğu yenmenin en iyi yolunun gülmek olduğunu özellikle vurguladı. Engelli olmasından dolayı her kapının yüzüne kapanmasından da yakınan Kıvrak, ne devletten ne de herhangi bir yardım kuruluşundan maddi yardım almadığını dile getirdi.
“BİLEĞİMİN GÜCÜYLE PARA KAZANIYORUM”
“Bana balık vermeyi değil, balık tutmayı öğretin” diyerek sözlerine başlayan engelli Aylın Kıvrak, insanın istedikten sonra başaramayacağı hiçbir şey olmadığını söyledi. Tek eli olmamasına rağmen sepet örerek geçim kaynağını sağladığını ifade eden Kıvrak, “14 yaşında fabrikada çalışırken geçirdiğim bir iş kazası sonrası elimi kaybettim. Elimi incir kıyma makinesine kaptırdım. Daha sonrasında asla hayata küsmedim. Sizin de gördüğünüz gibi şuanda sepet yapıyorum. Yaklaşık 25 senedir sepet örerek geçimini sağlayan aileme yardım ediyorum. Sepet örmenin yanında çaycı bir tanıdığımız var. Onun yanında çay dağıtarak ona da yardımcı oluyorum. 6 yaşında bir oğlum var. Eşimden ayrıldığım için tek başıma oğlumla birlikte bu hayat mücadelesi içerisindeyim” dedi.
“TÜRKİYE’DE HEM ENGELLİ HEM DE KADIN OLMAK ÇOK ZOR”
Engelli olduğu için bütün iş kapılarının yüzüne kapandığını söyleyen Kıvrak, Türkiye’de hem engelli hem de kadın olmanın zorluğundan yakındı. Kıvrak, “Engelliler her zaman önceliklidir derler fakat bu zamana kadar bana hiç böyle bir şey denk gelmedi. Hangi kapıya gitsem hepsi yüzüme kapandı. Ya tahsilden elediler ya da fiziksel olarak yapamaz, edemez dediler. Engelliyim diye hep önyargılı davrandılar. Hep bu yüzden de dışarıda kaldım. Çalıştığım işlerde ise birçok sorunla karşılaştım. Ya paramı vermediler ya da sigortamı yatırmadılar. Bazıları da gerçekten çok ağır işlerdi. Fakat hiçbir şekilde yılmadım. Her zaman da hayatla savaşmaya devam ettim. Ne devletten ne de herhangi bir yardım kuruluşundan maddi yardım almıyorum. Yardım talebinde de bulunmadım. Bütün kadınlara da ayakları üzerinde durmalarını ve gülümsemelerini temenni ediyorum. Savaş vermeleri gerekiyor. Çünkü ülkemizde çok görüyoruz. Kadın ölümleri ve tecavüz olaylarıyla karşı karşıya kalıyoruz. Her zorluğa karşı inadına gülüyorum. Gülmek benim en iyi ilacım oldu” diyerek sözlerini noktaladı.