(Hadis-i Şerif, Buhari)
(RİFAT SERDAROĞLU)
Almanyanın uluslar arası yayın yapan güvenilir haber ajanslarından Deutsche Presse-Agentur (DPA), İran Cumhurbaşkanı Mahmud Ahmedinecadın İran Devlet televizyonunda verdiği röportajda, Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyinin, İrana yönelik yaptırımlarının oylanacağı oturumda Türkiyenin hayır oyu vermemesi için, ABD Başkanı Barack Obamanın telefonda Başbakan Erdoğana yalvardığını söyledi.
DPA, haberinde şu ifadeleri kullandı; Ahmedinecad, Başbakan Recep Tayyip Erdoğanın kendisine, Obamanın uzun bir telefon konuşmasıyla hayır oyu vermemeleri ve en azından oturumda bulunmamaları için yalvardığını söylediğini açıkladı
Bu yazıyı yazmaya başladığım 15 Haziran 2010 tarihi saat 20.00ye kadar ne Tayyip Beyden, ne Ahmedinecadtan ajanslara hiçbir yalanlama gelmedi. Haberi veren DPA adlı Alman Ajansı ise haberini doğruladı ve ellerinde televizyon kayıtları olduklarını söyledi.
Olay, Obama ve Tayyip Bey arasında yapılan bir konuşmanın, Tayyip Bey tarafından Ahmedinecada aktarılması ve onunda bu konuşmayı tüm dünyaya afişe etmesi olayıdır. Yalvarma konusuna gelince, şu ana kadar Obamanın Tayyip Beye yalvarıp yalvarmadığı ile ilgili bir açıklama gelmedi. Tecrübeli bir Dışişleri Bakanlığı mensubuna sordum, aldığım yanıt; hiçbir devlet başkanı diğe rine yalvarır tarzda konuşmaz, ABD Başkanlarının yalvardığını da hiç duymadım oldu.
Ahmedinecad ve Erdoğanın müşterek çok yönleri vardır. Tayyip Bey İstanbul Belediye Başkanlığından, cezaevine oradan da Başbakanlığa yürümüştür. Ahmedinecadta Tahran Belediye Başkanlığından, cezaevine oradan da Başkanlığa gelmiştir. Belediye Başkanlıklarından önce ikisi de çok fakir ve mütevazi kişilerdi. Belediye Başkanlığından sonra ikisi de kendilerini yetiştiren li derlerini satarak (politik anlamda), çok büyük miktarda harcamalar yaparak, siyasette istedikleri yerlere gelmişlerdir.
Bunların hepsinden önemlisi, ikisinin de refe ransı İSLAMdır. Ahmedinecad zaten İran İslam Cumhuriyetinin Cumhurbaşkanıdır, Tayyip Bey ise kendi ifadesiyle, demokrasiyi bir araç olarak kullanıp Türkiye İslam Cumhuriyetine doğru yol almaktadır. İkisi de yaşamları boyunca İslami kurallara göre hareket ettiklerini her ortamda gururla söylemektedirler. Gerçekten doğruyu mu söylüyorlar? İki kişi arasında geçen bir konuşmanın, çarpıtılarak üçüncü bir kişiye aktarılması ve onun da duyduklarını, kendisinden istenmediği halde başkalarına duyurmasına İslam nasıl bakmaktadır?
İslamda bu davranışa Koğuculuk yani söz taşıma denir. Doğru olarak söz taşımak da nemime (Koğuculuk) olur. Yalan katılırsa iftira olur. Koğuculuk günahtır. Ahirette cezası ağır olduğu gibi, dünyada da insanların arasının açılmasına sebep olur. Onun için Taş taşı da, söz taşıma derler.
Hadis-i Şeriflerde buyruldu ki; Hasetçi, koğucu ve falcı benden değildir. (Taberani)
Koyuculuk yapan melundur. (İ. Maverdi)
Söz taşıyan yani koğucu, kıyamette maymun suretinde haşronulur. (R. Nasıhin)
Söz getiren Fasıktır. (Fasıka inanılmaz, onun sözü ile hareket edilmez)
İşte böyle değerli dostlar, İslamı yaşadıklarını söyleyip, tam aksine davranan iki kişinin yaptıklarına kutsal dinimizin bakışı böyledir. Bizim inanışımıza göre, herkes yaptığının hesabını kendi verecektir. Fakat basit çıkarlar için, hele maddi çıkarlar için doğruları eğip bükenler, kendilerine uydurduklarını zannedenler ne büyük yanılgı içinde olduklarının farkında bile değildirler.
En basit görgü kurallarına göre bile, iki kişinin konuştuğunu üçüncü kişiye aktarmak, onun da izin almadan başkalarına nakletmesi en azından ayıptır. Böyle bir fiilde, dedikodu vardır, yalan vardır, sır saklamamak vardır, dostluğu satmak vardır, gösteriş me raklısı olmak vardır ve bunların hepsi, doğru insanda bulunmaması gereken vasıflardır.
Diplomaside ise bu davranışlarda bulunanlara kimse güvenmez ve kimse onunla ciddi olarak konuşmaz.
Hz. Muhammed; Ben de Arapım ama, Arap benden değil buyurmuştur.
Ben de Müslümanım, ama, Ahmedinecad ve Tayyip benden değil
Anladınız mı şimdi neden başımız dertten kurtulmuyor?