Eğer halkı aptal yerine koyarsanız, aptallaştırılmış bir halkı yöneten [ya ancak onu yönetebilen] bir lider olarak tarih sayfalarındaki yerinizi alırsınız
Eğer o halkı ancak gerçeklerin dış yüzünde dans ederek yönetebiliyorsanız, bu nitelikteki bir çatının altında yaşamak zorunda kalırsınız
Halkı aptal yerine koyarak yönetmek eğiliminin kökeninde, bilinçli bir halkı yönetemeyeceğini bilen bir liderin kendine ve örgütüne güvensizliği vardır.
Ancak halk, üzerine örtülmek istenen aptal örtüsünü aralayıp, iyinin ve kötünün, doğrunun ve yanlışın ayırtına vardığı gün apışık kalmak kaçınılmaz bir kaderdir
Halkın gözü/kulağı ve sonuç olarak bilinci kör edilmişse, meydanlarda ipe sapa gelmez her türlü nutuk kolaylıkla atılabilir, bu nutukların kısa vadeli parsaları toplanabilir.
Halk, sürdürülen medya politikaları nedeniyle gerçekleri öğrenme imkânından yoksun bırakılmışsa, insanların gözü ve kulağı tıkalı demektir.
Medya politikaları denen şeyin özünde ise, üç temel unsur yatmaktadır:
1.- Sermaye hareketleri ile satın alınan gazete ve televizyon kanalları
2.- Türlü şekillerde medya organlarına uygulanan sansür.
3.- Yaratılan korku imparatorluğu doğrultusunda kendiliğinden ortaya çıkan oto/sansür
Bir ülkede yazarlar hapishanedeyse, o ülkenin yöneticileri medyanın fikir emekçilerine her fırsatta Silivrinin yolunu işaret ediyorlarsa o ülkede demokrasinin bir gramından dahi söz edilemez.
Demokrasinin olmadığı bir ortamda ise, demokrasinin ilerisini tartışmak asla inandırıcı değildir.
Bugünün moda söylemlerinden birisi haline gelen ileri demokrasi deyimi, olsa olsa ayrılıkçı terörün yol haritasına tanınacak özel bir özgürlük türüdür
Ve aynı zamanda da din ve vicdan özgürlüğü kisvesi altında Cumhuriyet değerlerinin kemirilmesi ve bir devrimle inşa edilmiş bulunan Türkiye Cumhuriyetinin milli [ve üniter] devletini Ortaçağ karanlığına doğru sürükleme stratejisinin bir parçasıdır.
Peki Halk, üzerine örtülmek istenen aptal örtüsünü aralayıp, gözlerini dört açtığı zaman ne olur?..
Bizce öncelikle ve ana hatları ile aşağıdaki gelişmeler yaşanır:
1.- Siyasetini halkın aptallaştırılması ve gerçeğin saptırılması üzerine kurmuş olan politikalar iflas eder ve tasfiye sürecine girer
2.- Rotasını Ortaçağ karanlığına doğru çevirmiş olan milli eğitim politikası yönünü yeniden aydınlanma devriminin uygar değerlerine doğru çevirir.
3.- Ülkenin milli değerlerini, ulusal kaynaklarını, en stratejik ve en karlı işletmelerini özelleştirerek yabancıların eline geçmesine imkân tanıyan felsefenin sahipleri, bir zamanlar olduğu gibi [yine] bir yabancı gemiye atladıkları gibi bu ülkeden kendi istek ve iradeleri ile gönderilir
4.- Hukuk, yeniden bağımsız olur. Adalet, hiçbir siyasi güç ya da çıkarın etkisi altında kalmadan çalışma imkânı bulur ve böylece de, sadece ve sadece adalet dağıtan o meşhur ve saygın terazisine yeniden kavuşur
5.- Türk Silahlı Kuvvetleri, yeniden eski saygınlığına kavuşur ve yurtta sulh cihanda sulh ilkesinin ışığında ülkesinin bağımsızlığı yönündeki savunma görevini üstlenir.
6.- Demokrasinin ileri patentli cilası kazınır ve yerine gerçek demokrasi ideali yerleştirilir. Halkın yönetime her alanda katılabilmesinin önündeki yasal ve bürokratik engeller kaldırılır. Doğrudan demokrasinin kurumları inşa edilir.
7.- Hâkimler ve Savcılar Yüksek Kurulunun yapısı kuvvetler ayrılığı ilkesine göre yeden yapılandırılır ve böylece hâkim ve savcıların görevlerini bağımsız bir biçimde ve her türlü etkinin dışında yerine getirebilmeleri sağlanır.
8.- Yazarlar, düşünürler, siyasi parti yöneticileri ve düşünceleri yüzünden zindanlarda çile dolduran insanlar yeniden özgürlüklerine kavuşur.
9.- Ve halk, yeniden ekmek davasının peşine düşer; bu yönde sürdüreceği mücadelenin özgür demokratik imkân ve özgür koşullarına kavuşur; ifade ve örgütlenme serbestîsini yaşamına geçirir.
10.- Ülkeyi yönetenler artık yurttaşlarını birer müşteri olarak görmekten vazgeçer ve Devletin bir hizmet organizasyonu olduğu gerçeğini eylemlerinin pusulası haline getirirler
11.- Terör biter, kesin olarak biter!.. Terörden beslenen çıkar odakları ülkeden sürülür ve emperyalist devletler artık bu ülkenin topraklarına aç gözlü bir iştiha ile bakmaktan vazgeçmek zorunda kalırlar.
Ve bu ülkede daha neler neler olur
Ne türlü güzellikler yaşanır.
Ama bütün bunların olması ve yaşanabilmesi için halkın gözünü açması birinci ve ilk koşuldur.
Eğer yaptığımız bu tespit bir gerçeği yansıtıyorsa bu gerçeğin irdelenmesi bize önemli bir diğer gerçeği ifşa eder: Demek ki, yaşamakta olduğumuz bütün gelişmelerin tek sorumlusu gözünü açıp gerçekleri yeterince göremeyen halktır.
Ve onun gözünü açması yönünde enerjisini yeteri kadar seferber etmeyen biz, bizler ve hepimiziz...