Türk Dünyası’nın her santimetrekaresinde adına “Büyük Oyun” denilen bir oyun oynanırda, bundan Türk Milletinin pek fazla bir haberi olmaz.

Bu oyun, nerede Türk varsa; bu Türk’ün bulunduğu coğrafyanın arazisine uyar ve Türk’ü harcayarak, kullanarak, sülük gibi emerek varlığını sürdürür.

Sonra iş, bu “Büyük Oyun”u Türk’e anlatmaya, izah etmeye ve böylece onu ikna ederek aynı kısır döngüyü devam ettirmeye gelir.

Türk Milleti’ne gittiği yolun felaket olduğunu hissettirmemek için her türlü argüman ve eleman kullanılır.

Günümüzde Türk Milletini ikna etmek ve yanıltmak için kullanılan başlıca araçlar medya, gazeteci ve televizyoncular, akademisyenler, din adamları ve bunlarla beslenen siyasetçilerdir.

Bunlar bakarsınız, bir mağlubiyeti size destan olarak anlatırlar. İki kelimeyi bir araya getiremeyeni ve yazıp çizemeyeni sanatçı, romancı, şair diye yuttururlar. Bunlar için ahlaksızlığı görüntüleyen homoseksüel en iyi yönetmen, pornocu da rolünün hakkını veren en iyi aktristdir.

Bölücü ozan, vatansever bir kahraman olup çıkar. Türk Milletine hakaret ederek yaşayanların, ne kadar haklı olduğunu kafalara sokmak için akla gelmedik yollar denenir.

Bu tipler, Türk Milletinin toslayacağı duvar yaklaştıkçada sevinçten ellerini ovuşturarak, pembe tabloya fırça sallamaya devam eder ve halkımıza yalancı baharı yaşatırlar.

O kadar başarılıdırlar ki; bir türlü gittiğiniz istikametin uçurum olduğunu anlayamazsınız.

Buna karşıda, Türk Milletinin içinde her şeyin farkında olan serdengeçtiler vardır. Ne yapıp ne ederler; Türk Milletini kötü bir akibetten korumaya ya da kaçınılmaz sonun ertelenmesine gayret ederler.

Türk Dünyasını gezdikçe ve yahut dünyanın herhangi bir köşesinde bir Türk’e rastladığınızda “Büyük Oyun”u veya tesirlerini görür yada hissedirsiniz.

Geçtiğimiz hafta Romanya’dan sonra Kıbrıs’a yaptığım seyahatte de aynı şeyleri gördüm.

Uzun zamandır düşünüyordum: 1974’de bu Kıbrıs’ın bizim tarafımızdan alınacağı bilinmiyormuydu? diye.

Bu kez KKTC’deki İngiliz köyü Karaman’dan Kıbrıs’ı seyrederken kanaat getirdim; Kıbrıs’ın, Kuzey kısmının bizim tarafımızdan alınmasına ve Yeşil Hat’a kadar gelişimize dünyanın patronları tarafından müsade edilmiş. Bu sebeble Maraş gibi fazladan aldığımız yerler halen tartışma konusu olarak duruyor.

Kıbrıs, Türk’ündür ve ebediyen öyle kalmalıdır. Bu hususta bir tartışma yok. Ancak verilen müsaade ile kan dökerek aldığımız ve yıllardır mali külfetini ödediğimiz Kıbrıs’ın kuzeyi; masa başı oyunlarla, düşmanlarımız ve onların yerli işbirlikçileri ile geri verilirse ne yaparız? Ve bu Kıbrıs’ın geri iadesi Türk Milletine bir “Barış Projesi” olarak sunulursa, her hapı yutmayı alışkanlık haline getirmiş halkımız buna karşı ne tepki verir?

Bu sorulara verilecek olumsuz cevapları duymak bile istemiyorum.

Çünkü Türk milletini, adına “Barış” veya “analar ağlamasın” diye özetleyebileceğimiz projelerle PKK ile uzlaşma masasına oturtan anlayışın, Kıbrıs’ı bir paket içinde hediye etmeyeceği ne malum?

PKK ve Kürtler; günümüzde “Büyük Oyun”un sahiplerinin Türk Milletine ve Türkiye Cumhuriyeti devletine karşı kullandığı kozlardır.

Bunu Kıbrıs, Romanya, İstanbul, Ankara, İzmir, Diyarbakır ve bütün dünyada açık bir şekilde görmek mümkündür.

KKTC’deki üniversitelerdeki PKK yapılanmasını, KKTC’de cirit atan PKK sempatizanlarının Güney Kıbrıs’tan gördüğü ilgiyi ve kürt sermayesinin KKTC’ye yerleşme çabasına bir bakın, ne demek istediğimi daha iyi anlayacaksınız.

Eğer KKTC’ye gitmeye gerek yok diyorsanız başta İstanbul Üniversitesi olmak üzere Türkiye’deki üniversitelerde PKK’nın örgütlenmesine, buna akademisyenlerin desteğine, bölücü sermayenin desteklenmesine ve bunlara siyasetin çanak tutuşunu izleyin derim.

En garibime giden şeyde Türk Solcularının “Büyük Oyun”a karşı sessiz duruşları. Herhalde “halkların kardeşliği”ne takıldılar!

Müslüman Türk halkıda “Büyük Oyun” karşısında “Kutlu Doğum Haftası” gibi hurafeler ile uyutuluyor. Evime 20 yıldır temizliğe gelen Fatma Abla’nın gece vakti eşime telefon açıp “bu hafta edeceğin tüm dualar kabul edilir” sözü ve buna inanan eşimin hali, bana saç baş yoldurdu. Anlayın gerisini!..