Gelişmiş Avrupa ülkelerinin gözü önünde yaşanan 1992 yılındaki Bosna-Hersek katliamları (Müslümanların soykırımı) Sırbistan Cumhuriyeti ödüllendirilerek sonuçlandı.
Yugoslavya Federasyonu’nun 1992 yılında dağılması üzerine, bu federasyonun İçinde bulunan altı cumhuriyetten biri olan Bosna-Hersek’te Bosna’lı Müslüman halk bağımsızlığı isteyerek 1992 yılının Mart ayında referanduma gider. Yapılan referandum sonuçlarına göre halkın %99,43’ü bağımsızlığa evet oyu vererek Yugoslavya Federasyonu’ndan ayrılmaya karar veriler. Bosna-Hersek yönetimi de bu sonuca göre bağımsızlık kararı alır. Bosna’lıların Federasyondan ayrılmasını kabullenmeyen Sırplar, yöresel milis güçlerinin lideri Radovan Karaciç önderliğinde Müslüman yerleşim merkezlerine saldırılar ve hayatı zorlaştırmayı amaçlayan eylemler düzenlemeye başlarlar. Sırbistan Cumhuriyeti'nden de gelen milis güçlerinin ve Yugoslavya federal ordusunun da destek sağlamasıyla Müslümanlara yönelik saldırılar şiddetlenir. Artık Sırp saldırıları aşamalı olarak bir katliama dönüşür. Saldırılar sonucunda 2,5 milyon Müslüman evini yurdunu bırakarak Bosna-Hersek dışına göç etmek zorunda kalır. Ve katliamlar soykırıma dönüşür. Soykırımlarla 140 bin Bosna-Hersek’li Müslüman katledilir. Bütün bu yaşanan olaylar Birleşmiş Milletlerin güvencesindeki güvenlik güçlerinin denetimindeki topraklarda gerçekleşir.
Bosna-Hersek Devleti yaşanan vahşetin, katliamların soykırım olduğu iddiasıyla 1995 yılında Birleşmiş Milletler (BM) ’in en yüksek yargı organı olan Uluslararası Lahey Adalet Divanı (ULAD)’nda Sırbistan’dan davacı olur. (ULAD)’nın merkezi Hollanda’nın Lahey kentinde olduğundan ismi bu kentle özdeşleşmiştir. (ULAD) Birleşmiş Milletlerin Genel Kurulu ve Güvenlik Konseyi’nden seçilen 15 yargıçtan oluşur. Bu yüce yargıçlar Bosna-Hersek Devleti’nin dava konusunu inceleyip son kararlarını verdiler. Karar sonucuna göre Bosna-Hersek’te yaşanan katliamlardan sadece Serebrenitza’da 8 bin Boşnak Müslüman’ın öldürülmesini soykırım olarak kabul edildi. Ancak bu soykırım olayında da Sırbistan’ın doğrudan sorumlu olmadığına karar verildi. Soykırım yüzünden mağdur olanların tazminat talepleri de kabul edilmeyerek Sırbistan’ın istekleri teyit edildi.
Adil görünen Dünya ve Avrupa devletlerinin adalet anlayışları böyle olsa gerek. Oysa Bosna-Hersek’te yaşananlar bir ulusun kardeş kavgasından ziyade Müslüman-Hıristiyan kavgasına dönüştürülmüştür. Sonuçlanan dava kararlarına göre yine Hıristiyan Sırplar ödüllendirilmiştir.
1915 Yılında Osmanlı Devleti zamanında Türkler’le Ruslar arasında yaşanan savaşlarda, savaşa Rus’ların yanında taraf olan Ermeni’lerin de zayiat vererek ölmeleri yıllar sonra, 1948 yılından itibaren Türklerin Ermeni’lere soykırım yaptığı iddialarını yarattı. Bu savı koz olarak kullanan Amerika ve Avrupa ülkeleri Osmanlı Devletinin devamı olan Türkiye Cumhuriyeti Devletimizi zora sokmak için bir biri ardına meclislerinden, senatolarından ermeni soykırım yasa tasarıları geçirmek telaşındalar. Latin Amerika ülkelerinden Arjantin bile böyle bir yasa tasarısını meclislerinden geçirdi. Kendi tarihlerini bile doğru dürüst bilmeyen ülkeler bizim tarihimizi yorumlamaktalar. Oysa; hükümetlerimizin her zaman söylediği gibi ermeni soykırım iddialarının tartışılması tarihçiler tarafından ve Osmanlı arşivleri de incelenerek yapılmalıdır.
Ermenilerin amacı; sözde soykırımı bazı ülkeler bazında kabul ettirerek Birleşmiş Milletler içerisine sokmaktır. Oradan da Birleşmiş Milletler aracılığıyla Uluslararası Lahey Adalet Divanı’na Türkiye’den tazminatlar ve toprak taleplerinde bulunarak dava açabilmektir. Hedeflerine er geç bu adil dünya düzeninde ulaşacak gibi görünen Ermeni’lere bakalım o zaman Uluslararası Lahey Adalet Divanı ne cevap gerecek. Bu gün Sırplar’ı, açık delillerle ispatlanan soykırımlarına karşılık koruma altına alanlar, gerçeği yansıtmayan deliller karşısında Müslüman Türkiye Cumhuriyeti için nasıl yorum yaparlar şimdiden kestirmek zor olsa gerek.
Adaleti yanıtlıklarını sananları tarih affetmeyecektir. Gün günü geçer ama tarihte bir bir yazar.