4,5 yıl evvel yapılan yerel seçimleri hatırlıyorum. Fatih Atay belediye başkan adayıydı. Partililer var gücüyle kampanyasını yürütüyordu. Hatta öyle candan öyle gönülden destek veriyorlardı ki; "kampanya yürütecek param pulum yok" diyen Fatih Atay’a kendi aralarında para toplayıp; otobüs mü tutmadılar, seçim bürosu tutup çayına şekerine kadar mı almadılar?
Peki, Fatih Bey bu arada ne yapıyordu? Meydanlara çıkıp “oğlum bu şehre gelmeyecek, belediyenin kapısından içeri girmeyecek, hısım akrabamın belediye ile işi olmayacak” diye bas bas bağırıyordu. Seçim kampanyasını adeta bu söylemlerin üzerine kuruyordu.
Peki, geldiğimiz noktada durum nedir?
Oğluna baya baya kulüp satın alıp başına oturttu. Kardeşine 3 müdürlük birden verdi. Kayınbiraderi belediyeden çıkmıyor iddiaları ortalığı kasıp kavuruyor. (tapu meselesi)
7 göbek belediyede maşallah. 5 yıldızlı otellerde Avrupa tatilleri maşallah. Hani 4,5 yılda sebepsiz zenginleşmenin adeta kitabı yazıldı iddiaları her yerde. Kızında tapular, oğlanda son model arabalar, kayınbirader de tapular.
Ama bakınca, sorunca, cevapla deyince tık yok. Sonra ne oldu; baktı ki partiden atacaklar, “pırr” oldu kaçtı.
Şimdi AKP ve MHP’ye de seslenmek lazım bunca iddiayı sormayacak mısınız? Nedir bunlar demeyecek misiniz? Aydın merak ediyor, çıkıp kamuoyunu tatmin edecek bir izahat getir demeyecek misiniz?
Tabi bu madalyonun bir başka yüzünde de Mustafa Savaş’ın fahri siyasi ve basın danışmanı olduğu iddia edilen Emin Aydın. Özlem Çerçioğlu’na, Büyükşehir Belediyesine ve hatta masum çalışanlarına kadar iftira attı, yakalandı, cezalar aldı. Ey AKP, ey MHP bu insanların nasıl iftiracılar olduklarını herkes biliyor, çok da tescilliler, siz hâlâ bunlarla mı çalışacaksınız.
Fetöcü olmayanlara Fetöcü demeye kadar götürdüler işi bunlar.
Aydın Cumhuriyet Başsavcısı, Sayın Aydın Valisi, bakın bu sözde gazeteciler, ne yazık ki gazetecilik kisvesi altında, adeta iftira makinesi gibi çalışıyorlar.
Ben bir gazeteci olarak mesleğim adına utanıyorum.
Yılların gazetecisiyim; Aydın’da basın etik değerlerini, gazetecilik ahlakını kaldırıp bir köşeye fırlatan bu müfterilerin yaptıklarını gördükçe mesleğimden soğuyorum.
Ne diyelim; iftirayla abad olunmadığını hep gördük, hep yaşadık, bunlar bir türlü öğrenemedi.
Öğrenmenin yaşı yok. Öğrenecekler. Hem de seve seve.