“Yıllar ne çabuk geçiyor, kaç yıl olmuş... tam 11 yıl, dile kolay” diyor Sevay...

Şaşıran bir  yürek bakışıyla gözlerimi kaldırıyorum yattığım yerden. Günün umarsız koşuşturması geçmişi unutturuyor sanırım. ‘Kim?” diyorum, demeye varmadan havada Ahmet Kaya’nın sıcacık sesi yankılanıyor kulaklarımda ve gözlerimin önüne düşüyor kara kır sakallı umut yüzü. Biz öğrenciyken İstanbul’da, öğrencilerin içindeydi kafelerde, biz büyüdük çatallar atıldı yüzüne, arkasında duramadık.

Çoğunluklar pusuda pusarken, yorgun demokrattı İzmir konserlerinde...

Türküleri geçiyor gözlerimin önünden, allı, morlu, menekşe tadında, gül kokusu damağımda.

Kolay değil... Bir ömrün yedide biri gibi koca 11 yıl, nasıl geçti? Geçti mi? Ahmet Kaya sağ mı, ölü mü?...

Türküler yaşıyorsa ve halen daha kulaklarımızda ise Ahmetler yaşamıyor mu?

'Kendine iyi bak, beni düşünme, su akar yatağını bulur' diyor parçasında ve ekliyor  'Bu kahpe dünya seni bana düşman eder mi' ‘Bir kardeş selamında seni aramak varya'...

Hüzünleniyor yüreğim.

Ne çabuk tüketiyoruz birbirimizi... Ne çabuk tüketiyoruz yılları ve acımasızca sürüyor yılların bizi tüketmesi. Sevdiklerimizi, ölümlerimizi bile unutuyor, tüketiyoruz.

Birbirimizin yıllarına göz dikmiş gibiyiz. Bir önceki gün müydü HRANT’ın katledilişi?!..

‘Sanki!’ diyorum bir yandan, emperyalizm ile işbirliği yapmışcasına tüketiyor bizi yıllar.

Tüketmiyor  mu sizce?..

Ne zamandan beri, belki kuruluştan itibaren ve belki de 12 Eylül’den beri (sizce hangisi uygun ise onu seçin) bu ülkenin aydınlık yüzlü insanları ya asıldılar, ya yakıldılar, ya kovuldular ya da bilmem hangi özel yetkili mahkemelerde süründürüldüler.

Meydan kimlere kaldı...

Bir avuç sayısı kadar kaldı adalete inananlar. Bir avuç sayısı kadar kaldı adalet dağıtan yargıçlar ve bir avuç sayısı kadardır adalet için adaleti savunan savunmanlar.

‘Bu kahpe dünya seni bana düşman eder mi?’ diyorken Ahmet Kaya, bu gün bakıyoruz ki, bu kahpe emperyalizm herkesi herkese düşman etmiş.

Kendinize iyi bakın ve kardeş selamlarında sevgiyi unutmayın ve unutmayın ölümlerdeki kardeşliğimizi...